जरी मी शहरातल्या शाळेत शिकत असलो तरी, प्रत्येक मोठ्या सुट्टीला मला एकाच गोष्टीची ओघ लागली असते आणि ती म्हणजे माझ्या गावाची, आजीच्या गावा ला जाण्याची.
माझा देश लोकशाहिच्या तत्वावर चालत. इथे सर्वांना प्रगतीच्या समान संधी आहेत.
मला माझे गाव आवडते कारण ते असे ठिकाण आहे जिथे मी स्वतः मनसोक्त जगु शकतो. मी शेतातून अनवाणी चालू शकतो, नदीत पोहू शकतो आणि डोंगरावर चढू शकतो.
माझ्या गावातील प्रत्येकजण मदत करतो. दैनंदिन घरातील कामांपासून ते खडतर वेळेपर्यंत, प्रत्येकजण बिनशर्त पाठिंबा देण्यास तयार असतो.
बलभद्रपूर खूप जुने गाव आहे. गावाच्या मध्यभागी बलभद्राचे मंदिर आहे, ज्याच्याजवळ एक मोठा तलाव आहे. तलावाच्या आजूबाजूला चंपक, आंब्याची झाडे, ऑलिंडरची झाडे आणि एक मोठे पिंपळाचे झाड आहे.
गांव मराठी निबंध / gaon nibandh marathi / village marathi nibandh in marathi
शिवाय, झाडे, विविध प्रकारची पिके , फुलांचे वैविध्य, नद्या इ.
शहरातील धुराच्या प्रदूषणा पासून दूर, गाड्यांच्या आवाजा पासून अलिप्त, शांत स्वच्छ सुंदर हवेचे ठिकाण म्हणून हे गाव मला फार आवडते.
तुमचा मौल्यवान अभिप्राय याठिकाणी नक्की नोंदवा. ब्लॉगला भेट दिल्याबद्दल धन्यवाद. पुन्हा अवश्य भेट द्या.
भारताचा राष्ट्रीय प्राणी वाघ व राष्ट्रीय पक्षी मोर आहे.
अगदी एखादा चित्रपट पाहावा तशी हुबेहूब चालणारी ही दृश्ये. रोज भल्या click here पहाटे पिंगळ्या, नंदी बैलवाला हेळवी, तर कधी वासुदेववाला यांची नेहमी रेलचेल असायची.
गावातलं सडकें, गल्ली, आणि आकाश सर्व स्वच्छ आणि सुंदरतेने भरलं.
प्लास्टिक विरुद्ध जागरूकता, पेड़ोंचं सुरक्षिततेचं प्रमोशन, वातावरणाचं साकारात्मक समर्थन - हे सर्व माझं गाव स्वतंत्रपंथाने केलं जातं.
शुद्ध पिण्याचे पाणी, वीज, आरोग्य केंद्र, शाळा, योग्य स्वच्छता या काही सुविधांचा गावात अभाव आहे. वातावरणात त्यांची गरिबी नेहमीच दिसते. गावात अजूनही पंचायती राज व्यवस्था आहे आणि ते सर्व कामांवर लक्ष ठेवतात. गावकरी सहसा खूप अंधश्रद्धाळू असतात.